مقایسه تاثیر آموزش گروهی و مشاوره گروهی خودمراقبتی بر هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو

سابقه و هدف: مهم ترین عامل زمینه ساز مرگ و میر بیماران دیابتی عدم انجام خودمراقبتی می باشد و یکی از راه های ارزیابی خودمراقبتی در بیماران دیابتی، سنجش هموگلوبین گلیکوزیله می باشد. روش های آموزشی مختلفی جهت بهبود خودمراقبتی استفاده شده است، با این وجود به نقش های آموزشی و مشاوره ای پرستار کم تر توجه شده است. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر آموزش گروهی و مشاوره گروهی خودمراقبتی بر هموگلوبین گلیکوزیله بیماران مبتلابه دیابت نوع دو می باشد. مواد و روش ها: طی یک کارآزمایی بالینی 112 بیماردیابتی نوع دو مراجعه کننده به مرکزدیابت پارسیان مشهد در سال 1393 به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طورتصادفی به سه گروه مشاوره (37 نفر)، آموزش(37 نفر) و کنترل (38نفر) تقسم شدند. برنامه مشاوره گروهی و آموزش گروهی به مدت پنج جلسه 5/1 ساعته با فاصله سه روز درقالب گروه های 8 تا 10 نفره، بود. آزمایش hba1c قبل از مداخله و دو ماه پس از اتمام مطالعه، انجام گردید. داده های اصلی با استفاده از نرم افزارآماری spss نسخه 5/11، آزمون تی زوجی و آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: درصد hba1c بیماران مبتلا به دیابت قبل از مداخله در سه گروه تفاوت معنی داری نداشت (133/0=p)، اما در مرحله بعد از مداخله، میزان hba1c به طور معنی داری در گروه مشاوره گروهی (9/0±3/8) و آموزش گروهی (1/1±5/8) نسبت به گروه کنترل (4/1±1/9) کاهش داشت (016/0>p). استنتاج: باتوجه به نتایج این تحقیق آموزش گروهی و مشاوره گروهی می تواند به ارتقاء مراقبت از خود بیماران مبتلا به دیابت کمک کند. پس می توان تلفیق آن ها را به عنوان یک روش آموزشی پیشنهاد کرد.